Türk el sanatları sanayileşme, kentleşme, göç, tüketim kültürü, küreselleşme, üretimin bollaşması gibi sosyo-ekonomik olgulardan etkilenmektedir. Günümüzde teknoloji el sanatlarının varlığını tehdit etmektedir.
    Ancak; el sanatları salt ekonomik bir üretim faaliyeti değil; ulusal hafızayı, kültür mirasını, kimliği etkileyen yönleri ile sosyolojik, antropolojik ve folklorik boyutları olan bir kavramdır. El sanatı ürünü; özgünlük, gelenek ve bilginin aktarımı, sanat ve işlevin objede birleşmesi, coşku, sürgit estetik ve güzellik arayışı gibi içkin kavram ve imgelerle fabrikasyon ürünlerden ayrılır. El sanatları özellikle kültür turizmi kapsamında korunarak pazarlanabilecek somut olmayan kültürel miras kapsamındadır. Bu çalışmada, Türkiye’de el sanatçılarının turizm endüstrisi ile olan ilişkileri sorgulanmaktadır. Çalışmanın temel amacı el sanatçılarının ürünlerini turizm kanalıyla değerlendirmesi için neler yapılabileceğini tartışmaktrır. Çalışmada nitel araştırma yöntemi izlenerek Ege Bölgesi’nden toplanan birincil veriler analiz edilmiş, yorumlanmış ve bulguları tartışılmıştır. Bulgulara göre; turizm-el sanatçısı ilişkisinde sorunlar el sanatçıları, turizm camiası ve değişen toplum yapısı olmak üzere üç temel grupta yoğunlaşmaktadır. Çalışmada sırayla kültür mirası, el sanatı ve turizm arasındaki ilişkiler, el sanatlarının turizmde pazarlanması, kültür turizminin içeriği ve el sanatçılarına yönelik saha çalışması bölümleri yer almaktadır.

Kaynak: Yrd. Doç. Dr. Zafer ÖTER

DETAYLI BİLGİYE AŞAĞIDAKİ LİNKTEKİ DOSYADAN ULAŞABİLİRSİNİZ.